Ο Ηλ. Λαμπρόπουλος έφερε τον βαθμό του επιλοχία όταν πήρε μέρος στον Ελληνοϊταλικό Πόλεμο
[Αποστολέας: Μαίρη Αγγέλου].

Όταν κηρύχθηκε ο πόλεμος, δεν κάλεσαν τον Ηλία Λαμπρόπουλο αμέσως, επειδή ήταν προστάτης οικογενείας. Είχε χήρα μητέρα, τη γυναίκα του και μία κορούλα (εμένα). Εκείνος όμως, με το πατριωτικό αίσθημα που κατείχε τον κόσμο τότε, πήγαινε κάθε πρωί στις 6.30 στο «Έμπεδο», όπου παρουσιαζόντουσαν οι κληρωτοί, προκειμένου να τους ντύσουν και να τους προωθήσουν βόρεια. Εκεί περίμενε απ’ έξω. Η πόρτα άνοιγε κάποια ώρα, φώναζαν διάφορα ονόματα και ο Ηλίας Λαμπρόπουλος έμενε απ’ έξω για να ξαναπάει το άλλο πρωί.
Μία ημέρα ο επικεφαλής λοχαγός τού λέει:
― Εσύ τι κάνεις εδώ κάθε μέρα;
― Θέλω να πάω στο Μέτωπο, ήταν η απάντηση.
Τον έβαλαν μέσα και επειδή δεν μπορούσαν να τον στείλουν στο Μέτωπο, του ανέθεσαν να «ντύνει» στρατιώτες. Συστηματοποίησε τόσο πολύ αυτό το «ντύσιμο», που πήρε πολλά συγχαρητήρια από τους ανωτέρους που, τελικά, βρήκαν τρόπο και τον έστειλαν στο Μέτωπο.
Τον θυμάμαι την ημέρα που γύρισε, όπως μπήκε στο χωλ του σπιτιού μας, με άρπαξε και με έσφιγγε στην αγκαλιά του, ενώ η γιαγιά μου και η μητέρα μου φώναζαν «Άστο κάτω το παιδί θα το γεμίσεις ψείρες».
Αναμνήσεις της Μαίρης Αγγέλου, κόρης του Ηλ. Λαμπρόπουλου