Κεντρικό Μέτωπο, 27-10-1940. Τάγμα Προκάλ. Δελβινακίου

Η αυστηρά επιφυλακή που είχε τεθεί το Τάγμα από 7ημέρου, μετεβλήθη, την πρωίαν της 27ης Οκτωβρίου, εις πολεμικόν συναγερμόν. Από όλα σχεδόν τα προωθημένα φυλάκια Κακαβιάς, Μπούνας, Καστάνιανης και Δρυμάδων αναφέρονται στη διοίκηση του Τάγματος έντονες μετακινήσεις και προωθήσεις των Ιταλών προς τα ημέτερα φυλάκια, καθ’ όλην την διάρκειαν της νυκτός (26 προς 27).
Αλλά και οι πληροφορίες που είχε η Διοίκηση του Τάγματος, από πληροφοριοδότες (Έλληνες Βορειοηπειρώτες), που με κίνδυνο της ζωής των κατόρθωναν να διέρχονται τα αυστηρώς φρουρούμενα σύνορα για να μεταδώσουν κάθε κίνηση των Ιταλών, μαρτυρούσαν ότι επίκειται ιταλική επίθεση.
Ώρα 9η πρωϊνή της 27ης Οκτωβρίου, στην έδρα του Τάγματος, Χάνι Δελβινάκι, μέσα στη σκηνή του αείμνηστου Ταγματάρχη Τζ. Αλεβιζάτου [Τζαννής Αλεβιζάτος] είχαν συγκεντρωθεί σχεδόν όλοι οι διοικηταί λόχων και ανέμεναν με αγωνία τον αείμνηστο Μ. Φριζή, που θα επέστρεφε από ολονύκτιον επιθεώρησιν των φυλακίων.
Και η αγωνία των λοχαγών καθίστατο για κάθε λεπτό που περνούσε πιο μεγάλη, καθόσον έπρεπε το ταχύτερον να ευρίσκονται κοντά στους λόχους των.
Ξαφνικά στην είσοδο της σκηνής εμφανίζεται, κατάκοπος σχεδόν, ο Διοικητής του Τομέα, καλημερίζει, και χωρίς καμίαν καθυστέρησιν εισέρχεται στο θέμα:
«Παιδιά, σας κάλεσα εκτάκτως εδώ για να σας δώσω τις τελευταίες μου οδηγίες και ευχές. Έχουμε πόλεμο. Η επίθεση μπορεί και σήμερα ακόμη να εκδηλωθεί. Γι’ αυτό επιστρέψατε αμέσως στους Λόχους σας και να προβείτε αμέσως στην εφαρμογή του σχεδίου της πρώτης φάσεως, μετατόπισης των καταυλισμών σε νέες θέσεις μη επισημασμένες από τους Ιταλούς».
Τους συνιστά επίσης πιστήν εφαρμογήν του προδιαγεγραμμένου αμυντικού σχεδίου (άμα τη ιταλική επιθέσει) της βραδείας αμυντικής υποχώρησης, γνωστής εκ των προτέρων, εις την κυρίαν γραμμήν αντιστάσεως στο Καλπάκι.
Ο Διοικητής του Τάγματος Αλεβιζάτος κρατούσε στα χέρια του μία φωτογραφία με τα δύο μικρά παιδιά του. Την κοίταζε σκεπτικός και αφηρημένος. Τη στιγμή που εισέρχεται στη σκηνή ο [Μαρδοχαίος] Φριζής, μας καλημερίζει και, αποτεινόμενος στον Αλεβιζάτο, του λέει:
«Ε, Τζαννή, σε βλέπω μελαγχολικό… μήπως φοβάσαι τον πόλεμο;» Και ο Αλεβιζάτος απαντά:
«Όχι κ. Διοικητά… κοίταζα στη φωτογραφία τα παιδιά μου και σκέφτηκα: Άραγε θα τα ξαναδώ;».
Και ο Φριζής τού λέει:
«Μήπως εγώ ξέρω, ρε Τζαννή, αν θα δω τα δικά μου;»
Και οι δύο αυτοί αξιωματικοί έπεσαν μαχόμενοι όρθιοι στην πρώτη γραμμή, εμψυχώνοντας τους στρατιώτες των, δίνοντας παράδειγμα ηρωισμού και αυτοθυσίας.
Ο Τζαννής Αλεβιζάτος στις 19 Νοεμβρίου 1940, στη μάχη της Βήσσανης, και ο Μαρδοχαίος Φριζής στις 5 Δεκεμβρίου 1940, στην Πρεμετή.