Η 19χρονη Β. Χρύση, στις αρχές του 1941, κατοικούσε με τους γονείς και τη μεγαλύτερη αδελφή της στον Πειραιά, τον οποίο εγκατέλειψαν μετά τον βομβαρδισμό του Απριλίου 1941. Προσέφερε εθελοντικά στο Τμήμα Ψυχαγωγίας του Στρατιώτου, το οποίο ιδρύθηκε από τον Ελληνικό Ερυθρό Σταυρό
[Αποστολέας: Αννίτα Π. Παναρέτου].