Ο Δημ. Κωστόπουλος πολέμησε στον Ελληνοϊταλικό Πόλεμο ως δεκανέας του 51ου Συντάγματος Πεζικού, στο απόσπασμα του Κωνσταντίνου Δαβάκη. Σκοτώθηκε στη μάχη του Υψώματος 731, στις 17 Ιανουαρίου 1941
[Αποστολέας: Απόστολος Κωστόπουλος].

28-10-1940
Τ.Τ. 520/613

Αγαπητέ μου Αδελφέ Μήτσο,
Χαίρετε.
Από υγείαν είμαι καλά, το αυτό επιθυμώ και διά λόγου σας να είσθαι ακόμη και καλύτερα.
[δυσανάγνωστη γραφή]
Μόλις λάβεις την επιστολήν μου, να μου στείλεις 1 ζεύγος κάλτσες, φανέλα και κανά πάκο τσιγάρα και κάμποσα χαρτοφάκελα, διότι εδώ δε βρίσκομαι. Και να μη στενοχωριέστε για μένα. Ο Θεός είναι μεγάλος και νομίζω ότι δε θα αργήσομε πολύν καιρόν να πολυθούμαι. Μάθε, είμαι μαζί με το Γιώργο του Μπαρμπα-Κώστα και δόστους τα δέοντα και αυτούς. Είμαστε καλά.
Δόσε χαιρετισμούς και εις τον Σπύρο Μπαζή ότι το βράδι όπου παράδινε ήμαν και εγώ εκεί. Αλλά δεν είχα μάθει. Αυτό το βράδι και το πρωί φύγαμε κι έτσι δεν τον αντάμωσα.
Έτερον ουδέν έχω να σε γράψω.
Δόσε χαιρετισμούς εις τον παππού, τη Μήτσαινα, τη Δήμητρα και ιδιαιτέρως την Αφροδίτη και τον Αποστολάκη και όλα τα μικρά κοριτσάκια, και εάν ημπορής να με στείλεις καμίαν φωτογραφίαν την Αφροδίτη με τον Αποστολάκη και όλοι σας εάν ημπορείτε μαζί.
Έτερον ουδέν έχω να σε γράψω.
Σας χαιρετώ, ο Αδελφός σου
Δημοσθένης
Περιμένω ταχείαν απάντησιν.

7-11-40

Αγαπητέ μου
Αδελφέ Μήτσο
Χαίρετε
Από υγείαν είμαι πολύ καλά, το αυτό επιθυμώ και διά λόγου σας να είσθαι πάντοτε καλά.
Και πολλά γράμματα σάς έστειλα, αλλά εγώ δεν έλαβα κανένα και εάν λάβεις και τούτο να μου γράψης, διότι κάθε λίγο και λιγάκι μάς προσχολούν εις διάφορους λόχους και δεν ξέρω την σύστασιν να σας γράψω μόνον σας γράφω πως είμαι καλά μέχρι την στιγμήν, όπου σας γράφω.
Δόσε χαιρετισμούς και του Μπαρμπα-Μήτσο Φαλούτσο και όλους τους συγγενείς μας.
Έτερον ουδέν.
Δ. Κωστόπουλος

29-11-1940

Αγαπητέ μου Αδελφέ χαίρετε,
Από υγείαν είμαι καλά. Το αυτό επιθυμώ και διά όλους σας να είσθαι καλύτερα.
Έχω κάμποσες ημέρες όπου σας έστειλα δύο γράμματα και απάντησιν δεν έλαβα καθόλου από την στιγμήν όπου έφυγα από τα Τρίκαλα μέχρι σήμερον.
Μόλις λάβης και αυτήν που σου στέλω και βεβαίωσι από το λόχο μου και να φροντίσετε να πληρωθήτε αυτού με αυτήν την βεβαίωσι. Να μου απαντήσης να μάθω τι γίνεσθε, πώς πάνε οι δουλιές, η σπαρμοδιά και τα πρόβατα πώς τα ‘χετε εφέτος νομίζω […] [δυσανάγνωστη γραφή].

[Επιστολή από την οποία λείπει η ημερομηνία και η πρώτη σελίδα]
[…] Και σας γράφω να μην στενοχωρεύεσθε για μένα. Να κοιτάξετε τη δουλιά σας, όπως πρέπει. Να σπείρεται τα σιτάρια, αν δεν τα σπείρατε, και όλες τις δουλιές κανονικώς.
Σας γράφω και για τη μικρή Λενίτσα, εάν δεν την εστείλατε εις τας Αθήνας, να μην τη στείλετε. Εάν πουλήσατε σουσάμια και φασόλια, να κάνετε μεγάλη οικονομία και να μαζέψεται το ψωμί όλης της χρονιάς, εάν καταλαβαίνετε ότι δεν φτάνει.
Πάλι σας γράφω για μένα· να μην στενοχωρεύεσθε· ο Θεός είναι μεγάλος και θα τα φέρει όλα εν τάξει. Μόνο σας γράφω να πήτε τον Παπα-Βαγγέλη να διαβάση κάμποσες παρακλήσεις και δεν πρέπει να φεύγετε από τα θεία πάντοτε.
Να ετοιμάσετε και κάνα δύο ζεύγη κάλτσες και γάντια και θα σας ξαναγράψω πότε θα τα στείλετε. Τώρα μόνον να τα ετοιμάσετε. Όταν θα σας γράψω, να τα στείλετε, έτερον ουδέν έχω να σας γράψω.
Σε χαιρετώ, ο Αδελφός σου,
Δημοσθένης.
Δόσε χαιρετισμούς την Αφροδίτη, τη Δήμηνα, Μήτσινα, τον πάππου και όλα τα μικρά και ιδιαιτέρως τον Αποστολάκη.
Πότε θα με δοθεί καιρός θα σας γράψω πάλι.