O Δ. Μπλέτσας από τα Κανάλια Καρδίτσας πήρε μέρος στον Ελληνοϊταλικό Πόλεμο
[Αποστολέας: Κωνσταντίνος Μαυρομμάτης].

Γεννήθηκα το 1917. Οι γονείς μου Λεωνίδας Μπλέτσας και Αριστέα Χριστοδούλου ήσαν γεωργοί. Φοίτησα στο Δημοτικό Σχολείο Καναλίων και στο Γυμνάσιο Φαναρίου μαζί με πολλούς άλλους συμμαθητές μου Καναλιώτες.
Ο πόλεμος του ’40 με βρήκε λοχία στον Λόχο Διοικήσεως του Σιδηροκάστρου. Στις 5 το πρωί, ο ταγματάρχης χτύπησε συναγερμό και όλοι σηκωθήκαμε, ετοιμάσαμε τα πράγματά μας και ξεκινήσαμε για τα σύνορα, με επικεφαλής τον ταγματάρχη Βασίλειο Βλάχο από τον Πύργο της Καρδίτσας. Κατά τη διάρκεια του πολέμου έγινα μάρτυρας αιχμαλωσίας πολλών Ιταλών, οι οποίοι ανύποπτοι έρχονταν σε μια πηγή, κάτω στη χαράδρα, για να πάρουν νερό.
Στις 9 Μαρτίου 1941, με τη μεγάλη Εαρινή Επίθεση του Μουσουλίνι, ήμουν στη θέση Μπούμπεσι της Αλβανίας και κρατήσαμε με τα δόντια τις θέσεις μας χωρίς να υποχωρήσουμε σπιθαμή. Η μάχη πάντως ήταν φονική. Εκείνο το πρωί τα χαράματα δεν έμεινα στο αμπρί μου –που ήταν σαν αλεπουφωλιά μέσα στο έδαφος– και πήγα κάτω στα μαγειρεία για να πλυθώ και να πιω το τσάι μου. Τότε ακριβώς άρχισε η επίθεση των Ιταλών. Μια οβίδα έπεσε πάνω από το αμπρί μου και το κατέστρεψε ολοκληρωτικά. Όταν το βραδάκι, που σταμάτησε η μάχη, ανέβηκα, δεν βρήκα τίποτε: Ούτε κουβέρτες, ούτε ατομικά είδη, ούτε όπλο. Λίγο αργότερα με είδε ο λοχαγός και μου είπε: «Είσαι τυχερός Μπλέτσα! Καίει ακόμη το καντηλάκι σου και δεν φαίνεται να σβήσει στον πόλεμο. Είσαι πολύ τυχερός!»
Λίγες μέρες αργότερα, εκεί που συζητούσαν 5-6 στρατιώτες και αξιωματικοί, πέφτει αμέσως δίπλα τους σε μια συκιά ένα βλήμα όλμου. Η συκιά εξαφανίστηκε, αλλά, ως εκ θαύματος, οι φαντάροι δεν έπαθαν απολύτως τίποτε.
Ήταν στην περιοχή της Κλεισούρας, κοντά στο Ύψωμα 731, όπου έγιναν σκληρές μάχες. Οι Ιταλοί ήθελαν να το καταλάβουν, αλλά δεν μπόρεσαν. Έτσι έμεινε ολόκληρο βουνό τα πτώματα των Ιταλών. Δυο μέρες μετά την ανακωχή ζήτησαν οι Ιταλοί να πάρουν τα πτώματα για να τα θάψουν και τα κουβαλούσαν επί δυο μέρες συνεχώς. Έτσι για δυο μέρες είχαμε την ευκαιρία να πλυθούμε και να ξεψειριστούμε.
Στο μέτωπο της Αλβανίας συνάντησα και τον Καναλιώτη Αρίστιππο Παπαποστόλου, ενώ εκεί τραυματίστηκε ο συγχωριανός μας δάσκαλος Αρχοντής Κυρίτσης. Επίσης, στα ίδια μέρη ήταν και ο αδερφός μου Χρίστος Μπλέτσας, ο Αλέκος Χάιδος, ο Βασίλης Χάιδος και ο Μιλτιάδης Κρίκος, πεταλωτής στα άλογα του πυροβολικού. Στην υποχώρηση συνάντησα στα Γιάννενα και τον ανθυπολοχαγό Γεώργιο Ντενίση, τον οποίο είχα να τον δω από τότε που ήταν στο Σιδηρόκαστρο, καθώς και τον άλλο συγχωριανό μου, το Σωτήρη Μανώλη, ενώ στα Τρίκαλα συνάντησα τον Φαίδωνα Χριστοδούλου.